مینشنم به تنهایی.

مینشینم چون غصه ای در دل یک ازرده دله، دل شکسته.

مینشینم چون پاییز خزان بابرگ های پر قافیه ی برگ ریزان غم.

مانند غم:

امشب در سر شوری دارم ،امشب در دل نوری دارم

باز امشب در اوج آسمانم، رازی باشد با ستارگانم

با ماه و پروین سخنی گویم، از روی مه خود اثری جویم...

تنهایی...

بی کسی...

دل شکسته...  .

اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَكَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى

خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحراى قیامت ) و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین علیه السلام و یاران حسین آنانكه بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین علیه السلام.

خدایا مرا هدایت کن که بنده ی تو باشم.

خداوندا مرا هدایت کن که با شهدا مهشور باشم.

خدایا مرا نگاه کن... .

دلتنگ کودکیم ، یادش بخیر …
قهر میکردیم تا قیامت و لحظه ای بعد قیامت میشد …

روزها میاید و میرود.

ماه ها میاید و میرود.

سال ها میاید و میرود.

روزها را مینویسیم و ماه ها و سالها را همینطور.

اما ننوشتیم از غریب.کدام جمعه را به انتظار او نشستیم؟

کدام اشک را بخاطر او ریختیم؟

کدام درد را به خاطر او کشیدیم؟

خدایا جمعه ها میاید و میرود ولی کسی نیست از او سراغی بگیرد.

اقای من بیا و به داد مظلومان برس.بیا و دست دردمندان را بگیر.

این جمعه و ان جمعه میکنیم و نمیگوییم چرا نمیاید.

خدایا از غریبی جمعه ها خسته ایم.هرچه از ساعت های روزش میگذرد دل ها گرفته تر میشود.

اقای من،به جده ات فاطمه ظهور کن.                           بیقراری را به پایان برسان... .

بنواز  ای بانوی زیبا.

بنواز از غم های من.

بنواز از سکوت های بی پایان.بنواز از دردی که مرا در اغوش خود گرفت.

با ان دست های ظریفت مانند شبنم بهاری بنواز.

بنواز از سکوت شب های پر خاطره.

وقتی نسیم صبح میوزد غم ها مرا بیدار میکنند،و میگویند یادش بخیر.

ای دست های بی قافیه سکوت را از من بگیرید.

ای دست های بی عاطفه سکوتم رابشکنید،تا خدا دل شکسته ام را ببیند.

ای دست ها ی کوچک عشق،خدارا...  .

به نام هزار رنگ.

شروع کنید ای قلم های رنگین.

بکشید از زشتی های من.

اری.بکشید از ناتوانی من در مقابل عشقی که نتوانستم ان را نگه دارم.

بکشید از زشتی های زات من.

خسته ام از منت های بی پایان.

خسته ام از دوری او.او مرا تنها گذاشت مقابل هزار رنگ.

ای قلم ها کنار بروید و بگذاری قلم سیاه،سیاه بختی مرا به قاب بکشد.

بگذارید از سیاه بختی من او شاد شود.

به او بگویید غمگینم در برابر منت ها.

دلم از او سیاه شد... .

میگذرد.

مثل باد.

میگذرد مثل طوفان.

میگذرد همچون نوشته های بی برگشت.

میگذرد همچو حرف نامردان که بر میگردد.

اّه.اّه.اّه... .

دیگر نایی ندارم.

شکستم از سکوت مطلق.زمان دیگر بایست.

نفس هایم برید.نفس هایم برید.از رقص زمان خسته ام .

در تابم که روزی بر روی خاک بیافتم.تمامش کنید عقربه های

تهی دست نا مراد.خسته ام.

بایست...  .

زندگی  مرا ببین ...   .

دنبال فانوسم.

نه فانوس خیال.نه فانوس نگاه.

دنبال فانوسم. نه فانوس در ماندگی .نه فانوس اشک.

دنبال فانوس عشق میگردم که راه را برایم پیدا کند.

نمیبینم در این راه های تاریک هیچ عشقی را.

عشق هایی که همه انها پوچ شد.

دنبال فانوسی میگردم برای ابد.

خدا.خدا.خدا... .

 دخترک:ای پسرک.

ای پسرک چشمان خود راباز کن.

پسرک چشمان خود را باز کن که بازی تمام شد.

این فقط یه بازی بود.چرا جدی گرفته ای؟

پسرک:جدی نبود،اما بود.او بود مرا.

او بود مرا غمگین.دوست دارم چشمان خود را باز کنم که تو را داشته باشم.

دوست دارم خواب باشم که تو را داشته باشم.دوست ندارم تمام شود.

دخترک:پسرک چشمان خود را باز کن.من کنار تو ام.

پسرک:نه.چشمان من بسته است تو این حرف را به خاطر دلم میگویی.

دخترک:نه راست میگویم ببین مرا؟

پسرک:کجایی؟کجایی؟کجایی؟...ای کاش چشمانم بسته بود.

خدا تنهایم.